Megalomani, büyüklük hezeyanı olarak da bilinen, kişinin kendisinde gerçekte olmayan ve gerçekle uyuşmayan üstün özellikleri kendisine yakıştırmasıdır. Bu durum, kendi başına bir hastalık olarak kabul edilmese de ciddi bir psikolojik sorundur. Megalomani, kişinin nitelikleri, yetenekleri ve yaşantısıyla ilgili olarak mantıksız inanışlara dayanır. Bu sorun, abartılı bir özgüvenin ötesinde, gerçekle ilgisi olmayan neden-sonuç ilişkileri kuran kişilerin, üstün yeteneklere sahip olduklarına inanması ve kendilerini diğer insanlardan üstün görmeleriyle karakterize edilir. Bu durum, insan psikolojisinin en karmaşık durumlarından biri olarak kabul edilebilir. Megalomani, genellikle narsistik kişilik özellikleriyle birlikte görülür ve yetişkinlik döneminde belirgin hale gelir.

Megalomani, üç farklı şekilde ortaya çıkabilir:

Megalomani belirtileri arasında gerçekle ilgisi olmayan hezeyanlar bulunur. Örneğin, gelir durumu düşük olan bir kişinin dünyanın en zenginlerinden biriymiş gibi davranması ve büyük miktarlarda çekler yazması gibi durumlar bu hezeyanlar arasındadır. Megalomani belirtileri gösteren kişiler, aşırı derecede kendini beğenme, büyüklük veya üstünlük hissine kapılma, başkalarının duygularını anlama yetisinde azalma, eleştirileri anlamazdan gelme ve kibirli davranışlar sergileyebilir. Ayrıca kurallara uymama ve kendilerinde olan büyüklük hezeyanlarının başkaları tarafından desteklenmesini bekleme gibi belirtiler de görülür. Bu kişiler, dünyanın her şeyinin kendileri için yaratıldığını düşünerek bencillik sergileyebilirler.

Megalomani tedavisi, bu duruma sebep olan etkene bağlı olarak değişir. Şizofreni ve maniyle birlikte yaşandığında ilaç kullanımı ve psikoterapi birlikte uygulanmalıdır. Hastalar tam olarak iyileşme göstermese bile belirli bir oranda iyileşme sağlanabilir. Frengiye bağlı megalomani durumunda ise penisilin tedavisi uygulanabilir ve bu şekilde tam bir düzelme sağlanabilir.