Agorafobi, çoğunlukla panik atak temelli gelişen, ev ortamı dışına yalnız olarak çıkmaktan ve yabancı yerlerde bulunmaktan korkma ve bu yüzden paniğe kapılma rahatsızlığına verilen isimdir. Bu durum biyolojik, kalıtsal ya da psikososyal nedenlerden dolayı gelişebilir. Küçük yaşlardan itibaren başlayıp, önlem alınmadığı ve tedavi edilmediği takdirde ömür boyu sürebilir. Bu yüzden her yaşta görülebilme ihtimali vardır ve farklı hastalıkların uzantısı olarak da ortaya çıkabilmektedir.

Agorafobi nedenleri temel olarak üç ana başlık altında incelenebilir:

Agorafobi belirtileri özellikle panik atak ve sosyal fobi ile benzerlikler göstermektedir. Bu fobiye sahip kişiler, ev ortamından ayrılıp başka bir yere gidecekleri veya bunu yapmayı düşündükleri anda fizyolojik olarak ellerde terleme, kalp ritminde ve nefes alıp vermede hızlanma, baş dönmesi gibi belirtiler gösterebilirken; psikolojik açıdan da tedirginlik, başına bir şey gelebileceğini veya ölebileceğini düşünme hali, endişe, korku gibi olumsuz hisler yaşarlar. Agorafobi ile birlikte genellikle panik ve depresyon da görülebilmektedir. Kişi panik yaptığı için agorafobiye kapılabilir ve yaşadığı bu sorundan dolayı depresyona girebilir. Ayrıca, agorafobik kişi toplu taşıma araçlarına binmekten, sinema, tiyatro gibi ortamlardan, market, pazar gibi insanların kalabalık bir şekilde bulunabileceği alanlardan, tek başına araç kullanmaktan kaçınmaya çalışacaktır.

Agorafobi tedavisi duruma göre farklı yollarla gerçekleştirilebilir. En yaygın kullanılan yöntemlerden biri anksiyete ilaçları ve antidepresanlardır. Kişinin özellikle endorfin geri kazanımıyla ilgili ilaçlar kullanması gerekebilir. Hangi ilacın hangi dozda ve ne kadar kullanılabileceği bir uzman tarafından belirlenmeli, zaman içerisinde doz artışı veya azaltışıyla ilgili müdahaleler yine bir uzman tarafından yapılmalıdır. Bu tedavi yönteminde de diğer uygulamalar gibi kısa sürede sonuç alma durumu söz konusu olamayabilir ve her zaman olumlu sonuca ulaşmak garanti değildir. İlaçlarla tedavi dışında, kişinin bilinç akışını değiştirmesiyle ilgili çalışmalar da işe yarayabilmektedir. Agorafobik kişi, araç kullanmaktan ya da yabancılarla farklı bir ortamda tek başına kalmaktan korkuyorsa, bunları yaptığında başına düşündüklerinin gelmeyeceğini ona göstermek de rahatsızlığı yok etme açısından faydalıdır. Paniğe kapılan hastada nefes alıp vermede düzensizlikler meydana geldiğinden nefes egzersizleri de iyileşme aşamasında gerçekleştirilebilir.

Tedavi süreçleri her zaman olmasa da çoğu zaman işe yaramaktadır ve agorafobik kişilerin büyük bir kısmında rastlanan panik halleri tamamen yok edilebilmekte ya da büyük ölçüde azaltılabilmektedir. Hangi tedavi yönteminin ne kadar etkili olduğu konusu hastanın durumuna göre değişiklik gösterdiğinden, net bir tanı ve teşhis konmadan bu konuda kesin bilgi vermek yanıltıcı olabilir.