Bencillik, bir kişinin yalnızca kendi çıkarları doğrultusunda hareket etmesidir. Bu durum, kişinin kendi çıkarlarının ne olduğunu düşünmesini ve bu doğrultuda hedefler belirlemesini gerektirir. Kişi, bu eylemlere bu bakış açısıyla bakmadığında, kendi çıkarlarını düşünmediğini anlayabiliriz. Bencillik, daima ve sadece "ben" ideolojisi olarak kabul edilmelidir.

Genel olarak bencil bir kişi, kendi çıkarına en uygun olan şeyin akıl olduğunu, akla uygun olmayan ve gerçeklerle çelişen isteklerin kendine zararlı ve yıkıcı olduğunu bilir. Kendi çıkarlarına zararlı olan her şeyin de kendi çıkarlarına uymayacağını bilir. İnsanlar, düşünmenin kendi çıkarına olduğunu, bilinci engellemenin ise kendi çıkarına uygun olmadığını düşünürler. Sahip olduğu bilgilerle hedeflerini, yaşamını ve değerlerini seçmeyi kendi çıkarına uygun görürken, uzun süre düşünmeden anlık karar vermeyi ise kendi çıkarlarına aykırı olarak değerlendirirler. Üretken olmanın kendi çıkarına uygun olduğunu, asalak olarak yaşamanın ise kendi çıkarına aykırı olduğunu düşünürler. Doğasına uygun bir yaşamı kendi çıkarlarına uygun görürken, aykırı bir yaşam sürmeyi çıkarlarına aykırı olarak değerlendirirler. Bir harekete geçmek için kişisel bir gerekçe olmalıdır. Kişinin hareketi yapmayı istemiş olması gerekir. Yapılan eylemin bencil olarak nitelendirilmesi için kişinin isteği değil, bunu neden istediğidir. Bu eylem neden istenmiş, hangi hedeflere ulaşmak istenmiştir? Gerçek anlamda bencilliğin gerekleri, kişinin kendi çıkarlarını keşfetmesi, bu hedeflere ulaşmak için gereken sorumluluğu üstlenmesi, isteklerin ve anlık eylemlerin bu hedeflere zarar vermesini istememek ve kişinin kendi yargılarına ve değerlerine taviz vermemek olarak açıklanabilir.

Bencillik genellikle insanları öne çıkaran avantajlı bir durum gibi görünse de dostlukların yok olmasına ve kişilerin yalnız kalmasına neden olmaktadır. İnsan bencil olduğu durumda, tek kalmış meyvesiz ağaç misali gibi kurumasına sebep olur. Bunun örneklerine günlük yaşamda rastlamak mümkündür. Evlilikler, ortaklıklar, dostluklar, arkadaşlıklar bencillik nedeniyle yıpranmıştır. Bencilliğin insanın doğasında olduğunu kabul edersek, bunu kontrol altına almak ve hastalık haline getirmemek için çaba gösterilmelidir. Bencilliğin dostluğun bir zehri olarak görülmesi gerekir. Bunun için sıkıntıları ve mutlulukları paylaşmayı öğrenmek gerekir. Uzmanlara göre mutlu olmak için, kontrollü bir şekilde bencil olmak fayda sağlayabilir. Ancak kişiler bunu abartmamalıdır.