Şizoid Kişilik Bozukluğu olan bireyler, başkalarıyla yakın ilişkiler kurmaktan ve sosyal ortamlara girmekten kaçınırlar. Bu kişiler genellikle duygusal açıdan soğuk, içe dönük, yalnız ve diğerlerine karşı mesafeli bir yapı sergilerler. Bağlantı kurmaktan ve sosyal yaşamın içine girmekten zevk almazlar. Yalnız yaşamayı tercih ederler ve duygularını gizlemeyi seçerler. Sosyal etkinliklere katılmaktan ve eğlenmekten kaçınırlar. Genellikle sadece birinci derece akrabalarıyla yakın ilişki kurarlar. Üzüntülerini ve sevinçlerini anlamak zordur; kendilerini yaşamdan soyutlayarak yaşarlar.

Şizoid Kişilik Bozukluğu tanısı koyulan kişiler, hayat boyu ilişkilerinde çekingenlik yaşarlar. Yakın ilişki kurmaktan kaçınma, sosyal ortamlardan kaçma ve duygularını ifade etmede yetersizlik gibi belirtiler sergilerler. Bu rahatsızlık genellikle genç erişkinlik dönemlerinde başlar ve farklı koşullarda ortaya çıkar. Bu kişiler içe dönük ve soğuk bir yapıya sahiptir. Davranışlarında ilgisiz ve uyuşuk bir tutum sergilerler. Göz temasından kaçınır ve asosyal bir yapıya sahiptirler. Hayatta yaşanan önemli sorunlara tepki vermezler ve tamamen pasif bir duruma geçerler. Genellikle sadece birinci derece akrabalarıyla iletişim kurabilirler ve kimseyle ilişkiye girmezler. Toplumsal becerileri yoktur ve insanlarla iletişim kurmadıkları hobiler edinirler. Eleştirilere karşı ilgisizdirler. Tek başına yaptıkları çalışmalarda başarılı olabilirler ve odaklandıkları tek bir konu üzerinde çalışırlar. Cinselliğe ilgi göstermezler ve bu sebeple evliliği tercih etmezler. Duygularını dışa vurmasalar da, iç dünyalarında yoğun olarak yaşarlar. Sorulara verdikleri cevaplar kısa ve genellikle anlaşılamazdır. Hafızaları iyi olmakla birlikte, stresli zamanlarında kısa süreli psikotik dönemler yaşayabilirler.

Aşağıda belirtilen özelliklerin dördünü ya da daha fazlasını taşıyan bireylere Şizoid Kişilik Bozukluğu tanısı konulabilir:

Şizoid Kişilik Bozukluğu'nun temelleri genellikle çocukluk dönemlerine kadar inmektedir. Bu dönemde ilgisiz ve soğuk davranışlara maruz kalan çocuklar, ileriki dönemlerdeki ilişkilerinde bağlantıların gerekli olmadığı bir düşünce tarzına sahip olabilirler. Ailesiyle bozuk ilişkiler içinde olup, yalnız bir çocukluk dönemi geçirenlerde bu bozukluk daha sık ortaya çıkar. Araştırmalar, çocukluğunda duygusal açıdan fakir ve soğuk ilişkiler yaşamış kişilerde Şizoid Kişilik Bozukluğu'nun daha yaygın olduğunu göstermektedir. Anne ve babanın soğuk olması, çocukla bozuk ilişkiler sergilemeleri Şizoid bireylerin yetişmesini tetikleyebilir.

Şizoid Kişilik Bozukluğu erkeklerde kadınlara oranla daha fazla görülür. Bu bozukluğun tedavisi uzun sürebilir, ancak uygun tedavi yöntemleri uygulandığında yaşam boyu devam etmeyebilir. Tedavide öncelikli olarak psikoterapi tercih edilmelidir. Bu hastalar genellikle kendi istekleriyle tedaviye gitmezler. Terapiste güven duyduklarında, yaşamları hakkında bilgi vermeye ve duygularını aktarmaya çalışırlar. Tedavinin amacı, bireyin anlamlı ilişkiler kurup kuramayacağının tespiti ile belirlenir. Bu nedenle hastanın istekleri ve korkuları belirlenir. Terapiye sadık kaldıklarında, sonuca ulaşmak daha kolay olur. Grup terapisi almaya uygun hastalardır ve bu sayede sosyal bir ortam oluşturabilirler. Bazı hastalarda bu tedaviye ek olarak ilaç tedavisi de uygulanabilir.