Dismorfik bozukluk, bireylerin vücutlarının görünümü ile ilgili hayalî bir kusurla aşırı derecede meşgul olmaları ile karakterize edilen bir durumdur. Bu kişilerde, var olan küçük bir kusur bile ciddi düzeyde sıkıntıya yol açabilir. Vücutta en fazla dikkati çeken yüz, burun, saçlar, gözler ve cilt gibi bölgeler üzerinde yoğun kaygılar yaşanır. Kaygı, vücudun farklı bölgelerinde de ortaya çıkabilir. Bu kişiler, aynada kusurlu olduklarını düşündükleri yerleri sürekli olarak inceleme, başkalarından onay isteme, sosyal etkinliklerden kaçınma, hayalî kusurlarını gizlemek için aşırı makyaj yapma veya giyim tarzlarında değişiklik yapma gibi davranışlar sergileyebilir. Hastaların önemli bir bölümü bu kaygılar nedeniyle eve kapanmakta, bazıları ise intihar girişiminde bulunabilmektedir. Yapılan çalışmalar, ergenlerin yaklaşık yarısında dismorfik bozukluk belirtileri olduğunu göstermektedir ve bu belirtiler klinik tanı konacak kadar şiddetli olabilir. Bu belirtiler genellikle 15-20 yaş arasında başlar ve kadınlarda erkeklere oranla daha sık görülür. Bekâr bireylerde ise evlilere kıyasla daha yaygındır. Cerrahi girişimlerle bu bozukluğu tedavi etme çabaları genellikle başarısızlıkla sonuçlanmakta ve antidepresan kullanımı hastaların yarısında etkili olmaktadır.

Dismorfik bozukluğun kesin sebepleri bilinmemektedir. Ancak depresyonla birlikte görülmesi, ailede duygu durum bozukluğu olması ve obsesif-kompulsif bozukluk öyküsü bulunması, serotonin üzerinde etkili olan ilaçlara olumlu tepki verilmesi gibi faktörler, hastaların bir kısmında serotonerjik işlev bozukluğu olabileceğini düşündürmektedir.

Bu rahatsızlık sosyal izolasyon, okulu bırakma, sosyal fobi, işten ayrılma ve eve bağımlı hale gelme gibi etkiler gösterebilir. Dismorfik bozukluk yaşayan bireylerde, fiziksel kusuru düzeltme veya iyileştirme çabasıyla saldırganlık ve hırs gözlemlenebilir. Bu, cerrahi ve kozmetik müdahaleler gibi aşırı girişimlere yol açabilir. Bu davranışlar olumsuz sonuçlanabilir ve bazı durumlarda kusuru daha da kötüleştirebilir. Tıbbi tedaviler ve cerrahi girişimler enfeksiyon, ölüm gibi ciddi sonuçlara neden olabilir. Bu kişiler, bu riskleri önemsemeden çok sayıda girişimde bulunabilir.