Apati, birçok psikolojik rahatsızlığın son evresinde veya bazı hastalıkların ikincil evrelerinde görülen bir ruhsal çöküntüdür. Bu durum, kişinin çevresiyle ileri derecede ilgisiz, kayıtsız ve duyarsız hale gelmesi anlamına gelir. Sağlıklı bireyler, yaşadıkları veya hissettikleri olumsuz ya da olumlu tüm psikolojik olaylara karşı tepki gösterirler. Ancak, apati yaşayan kişiler bu olaylara rağmen tepkisiz kalır, yani kayıtsızlık sergilerler. Birçok psikolojik hastalıkta apati sendromu görülmektedir.

Apati, şizofrenide hem orta yaşlılarda hem de adolesanlardaki hebefrenlerde bozukluk durum kalıntılarında apati sendromu ile karşı karşıya kalınmaktadır. Hebefreniklerdeki bu apati durumunun en önemli nedeni genellikle psikotik iç dünyasındaki fantomlardır. Apati sendromu birçok organik durumda da görülür. Bunların başında Pick hastalığı gelir. Hastada demans olduğu durumlarda da bilinç kaybının önemli bir etkisi vardır. Aynı şekilde apati, şiddetli depresyon durumlarında da sık sık görülen bir durumdur. Apati sendromunun en yaygın görüldüğü yerler hapishaneler, hastaneler ve bu tür diğer kuruluşlardır. Bu tür apati sendromuna uğramış kişilerin bu durumdan kurtulması ve sıyrılabilmesi için gerekli birincil unsur, yaşadığı sosyal ortamın değiştirilmesidir. Apati, motivasyon eksikliği, dünyadan ve etrafındaki her şeyden kopma durumu, boş boş oturma ve bakma periyotları ile kendini gösteren bir rahatsızlıktır. Özellikle huzurevi gibi tek düze olan yerlerdeki Alzheimer hastalarında sıkça rastlanan apati sendromu, hastanın psikolojik olarak çöküşünü gösterir. Depresyon belirtileri, sinirlilik, öfke, sık sık ağlama nöbetleri, uykusuzluk ve iştah kaybı şeklinde kendisini gösterir. Aynı zamanda ataraksiya; psikiyatri rahatsızlığında da apati sendromu görülebilir. Etrafında ve çevresinde olan her şeye karşı kayıtsız olma durumları meydana getirerek, kişinin acı çekmek veya hissetmek gibi duygusal tepkilerini ortadan kaldırmaktadır.

Apati, genellikle hayatı boyunca çekebileceğinden daha fazla acı ve travma yaşayan hastalarda görülür. Bu tür bir psikiyatrik durumda, hastalara antidepresan ilaçlar verilerek hastanın sakinleştirilmesi sağlanmak istense de, bu durumda hastalar yan etki olarak iyice içe kapanık, umursamaz, kayıtsız ve tepkisiz hale gelebilirler.

Tükenmişlik sendromunda apati, son evre olan dördüncü evrede görülür. Kişi tepkisiz ve dış etkenlere karşı kayıtsız hale gelmiştir. Bu evrede apati, kişiyi çevresel olaylara karşı duygusal tepkime göstermede azalmaya, duyarsızlaşmaya, donuklaşmaya ve umutsuz hale getirmeye yöneltir. Hasta, tamamen yokmuş gibi hissettiğinden çevresine de öyle davranır. Bu gibi durumlarda kişi, tüm çevresinden soyutlanıp kendini yalnızlığa sürükler ve yok olmayı hedefler. Bu tür psikolojik rahatsızlıkların hemen hemen hepsinde apati durumu gözlemlenir. Özellikle kapalı alanlarda, yasak ve kuralların içinde kaybolmuş kişilerde apati durumu çok sık görülen bir sendromdur.

Sağlıkla kalın.