Takıntı hastalığı, mantık dışı ve saçma olmasına rağmen kişinin isteği dışında ısrarla ve zorlayıcı şekilde aklına gelen yineleyici düşüncelerdir. Bu düşünceler ortaya çıktığında kişi rahatsız olur. Bu durumdaki kişiler, kompülsiyon adı verilen zorlantı davranışları ile bu düşünceleri bastırmaya çalışır. Kişi, bu düşüncelerin mantıksız olduğunu bilir; ancak onlardan kurtulamaz. Takıntı hastalığında takıntı ve zorlantı durumu sürekli olarak tekrarlayarak, kişinin günlük işlerini aksatacak duruma gelir. Kişiler, düşüncelerinin meydana getirdiği sıkıntıları bastırabilmek için yaptıkları davranışları tekrarlamamak amacıyla çoğu günlük aktivitelerinde bazı sınırları aşmazlar. Buna örnek olarak, ellerini yıkayan kişinin elleri kirlenmesin diye bazı eşyalara dokunmamasını verebiliriz. Kişiler bazı davranışları adet haline getirir. Bu rahatsızlık genellikle 20-40 yaşları arasında başlar ve dalgalı bir süreç izler. Yani belirtiler bazı dönemlerde sıklaşır, bazı dönemlerde ise hafifler. Takıntı hastalığı olan kişilerin titiz kişiliklerden ayırt edilmesi önemlidir. Çünkü titiz olan kişiler çoğu konuda özen gösterseler bile, takıntı hastalığı olanlar gibi tekrarlayıcı ve rahatsızlık veren takıntıları yoktur.

Bu rahatsızlığın teşhisi psikolog, psikiyatrist gibi branşlar tarafından konmalıdır. Teşhiste meydana gelen belirtilerin bedensel bir hastalıktan kaynaklanmadığı araştırılmalıdır. Bu, ilerleyen yaşlarda ortaya çıkan takıntı hastalığında oldukça önemlidir. Ayrıca bazı psikolojik hastalıklarda geçici bir süre takıntılar görülebilir. Bunlar doğru belirlenmelidir. Gerektiği takdirde fiziksel ve ruhsal muayene, kan tahlilleri ve diğer tetkikler yapılmalıdır.

Takıntı hastalığının belli bir nedeni bulunmamaktadır. Değişik etkenlerin bir araya gelerek bu rahatsızlığa sebep olduğu düşünülmektedir. Hastalığın kalıtımsal olarak ortaya çıktığı bilinmektedir. Hastalık, beynin bazı bölgelerinde işlev değişiklikleriyle ilgili olduğu sanılmaktadır. Bu yüzden bir beyin hastalığı olduğu söylenebilir. Stres altında olmak, aile içi sorunlar yaşamak bu rahatsızlığa neden olmaz; ancak mevcut hastalığın ortaya çıkmasına sebep olur.

Rahatsızlığın tedavisinde ilk olarak ilaç kullanımı söz konusu olur. İlaç tedavisiyle birlikte bilişsel davranışçı tedavi uygulanırsa, hastanın iyileşme oranı artar. Kullanılan ilaçlar uygun antiobsesif ilaçlar ve bazı psikiyatrik ilaçlardır. Uzun süren tedavi sırasında ilaçlar doktor denetiminde kullanılmalı, etkileri için belli bir süre beklenmelidir. Başlangıçta şikayetler bir süre daha devam edebilir. Uygulanacak terapi sırasında hastalar takıntıları ile yüzleştirilir.