Klostrofobi, kapalı ve dar alanlarda kalma korkusu olarak tanımlanan bir anksiyete bozukluğudur. Bu fobiye sahip bireyler, kapalı ve küçük alanlara girmekten kaçınır ve bu tür yerlere girdiklerinde panik atak yaşayabilirler. Kişiler, nefessiz kalma ve boğulma korkusu nedeniyle büyük bir endişe hissederler. Bu fobi genellikle çocukluk veya ergenlik dönemlerinde yaşanan travmatik olaylardan kaynaklanabilir. Klostrofobi yaşayan bireyler, kapalı bir ortamda kilitli kalma düşüncesiyle de korku yaşarlar. Fobinin ciddiyeti ve derecesi kişiden kişiye farklılık gösterebilir.

Klostrofobisi olan kişiler, kendilerini kapalı alanlarda kapana kısılmış gibi hissederler. Bu durum, duvarların üzerlerine geliyormuş gibi hissetmeleriyle karakterizedir. Diğer yaygın belirtiler arasında:

Bu korkuların üst üste yaşanması halinde, kişi bu tür ortamlardan kaçınmaya çalışır. Asansör kullanmaktan, uçakla seyahat etmekten, tiyatro ve sinema gibi kapalı alanlara girmekten kaçınabilirler. Sağlıkları tehlikede olsa bile kapalı yerlerde yapılan MR çekimlerini aksatabilirler. Klostrofobiye sahip bireyler, kapalı alanlara girmek zorunda kaldıklarında pencereleri ve kapıları kontrol eder, olabildiğince çıkışa yakın yerlerde oturmayı tercih ederler.

Klostrofobinin tek bir nedeni yoktur. Çocukluk ya da ergenlik çağında yaşanan travmatik olaylar klostrofobiye neden olabilir. Örneğin, cezalandırılmak amacıyla kapalı bir yere kilitlenmek veya bir filmde ya da rüyada görülen esirlik durumu etkili olabilir. Ayrıca, klostrofobisi olan bireyler ailedeki diğer kişilerden etkilenebilir. Anne, baba ya da kardeşlerin kaygılı, aşırı evhamlı ve korkularını kontrol edememeleri durumunda klostrofobi gelişebilir. Bu tür ortamda büyüyen çocuklar, yeni durumlara uyum sağlamakta zorluk çeker ve aşırı yapışkan, kolay heyecanlanan bireyler olabilirler. Klostrofobi, çocukluk veya ergenlik döneminde başlayabileceği gibi yetişkinlik döneminde de ortaya çıkabilir. Panik atak, agorafobi veya travma sonrası stres gibi anksiyete bozuklukları olan bireylerde aynı anda klostrofobi de gelişebilir.

Klostrofobi, kişinin günlük yaşamını kısıtlayacak, ruh sağlığını bozacak bir duruma geldiğinde mutlaka tıbbi yardım alınmalıdır. Tedavi öncesinde, bu korkuların ne zaman başladığı, nasıl yaşandığı ve belirtilerinin sıklığı araştırılarak uygun tedavi yöntemi belirlenir. Tedavi genellikle psikoterapi yoluyla uygulanır. Terapi sırasında, korkularla başa çıkabilmek için alıştırmalar yapılır; korkularla yüzleşme ve kaygılarla mücadele çalışmaları gerçekleştirilir. Ayrıca, düşüncelerin kontrol altına alınması çalışmaları yapılır. Bunun yanı sıra, hastalara gevşeme ve nefes alma egzersizleri verilir. Eğer klostrofobi, depresyon ya da anksiyete bozukluğuna neden olmuşsa, tedaviye ek olarak ilaçlar da kullanılabilir. Antidepresan ilaçlar ve sakinleştiriciler, hastanın tedavisinde yardımcı olabilir.

Klostrofobi, dünya genelinde yaygın bir fobidir ve toplumun yaklaşık %7-10'u bu korkuyu çeşitli seviyelerde yaşamaktadır. Şiddetli klostrofobi ise toplumun %2'sinde görülmektedir. Klostrofobi, bireyin sosyal yaşamını, iş hayatını ve genel yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyebilir. Bu nedenle, erken teşhis ve tedavi, bireyin yaşam kalitesini artırmak için önemlidir.